Dotyka zarówno nastolatek, jak i nastolatków. Jest wyśmiewany przez rówieśników i ignorowany przez rodziców. Znają go wszyscy, ale mało kto wie, jak sobie z nim radzić. Zanim wyjaśnimy, jak leczyć trądzik młodzieńczy, omówimy jego objawy i przyczyny.

Trądzik młodzieńczy ‒ objawy

Trądzik młodzieńczy różni się od trądziku zwyczajnego wiekiem chorych; w przypadku tej pierwszej odmiany jest to okres dojrzewania, czyli 11-18 rok życia. Objawem początkowym jest zaskórnik, który może mieć formę zamkniętą (podskórnej grudki) lub otwartą (ropnej krostki).

Z zaskórników otwartych powstaje stan zapalny, a w konsekwencji trądzik zaczyna się rozprzestrzeniać, najczęściej w obrębie twarzy, dekoltu, ramion i pleców. Jeżeli w tych partiach skóry przez dłuższy czas występują widoczne zmiany skórne, mamy do czynienia z trądzikiem młodzieńczym. Z tego powodu warto reagować już na pierwsze jego oznaki, czyli zwyczajne, niewinnie wyglądające zaskórniki. Jeżeli uporamy się z nimi odpowiednio wcześnie, nie grozi nam rozwój choroby.

Trądzik młodzieńczy ‒ przyczyny

Ta odmiana trądziku może być wynikiem:

• wzrostu poziomu hormonu androgenu we krwi;
• nadmiernego rogowacenia w obrębie gruczołów łojowych i mieszków włosowych;
• nadmiernego gromadzenia się bakterii w okolicy gruczołów.

Z kolei za czynniki nasilające trądzik młodzieńczy uważa się:

• opalanie, podczas którego skóra staje się grubsza i może blokować ujście gruczołów łojowych;
• codzienny stres zaburzający równowagę hormonalną,
• zaburzenia hormonalne podczas cyklu miesiączkowego;
• dieta uboga w tłuszcze roślinne i cynk, a bogata w fast foody i cukry;
• stres oksydacyjny (ogromne ilości wolnych rodników, z którymi organizm nie daje sobie rady).

Jak leczyć trądzik młodzieńczy?

Trądzik młodzieńczy wynika z zaburzeń funkcjonowania organizmu, dlatego nie wolno go ignorować. W zależności od stopnia zaawansowania można go zwalczyć samodzielnie lub z pomocą lekarza. Dobry dermatolog rozpocznie leczenie od terapii miejscowej, a jeżeli ta okaże się niewystarczająca, przejdzie do leczenia ogólnego.

Niestety, większość leków przeciwtrądzikowych wywołuje skutki uboczne i często prowadzi do zaczerwienienia skóry. Wyraźną poprawę widać po około sześciu tygodniach leczenia. Jeżeli po tym czasie jej nie dostrzegamy, lepiej zmienić lekarza. Niepodejmowanie leczenia trądziku młodzieńczego niesie ze sobą fatalne skutki, których usunięcie jest bardzo kosztowne, a czasem niemożliwe. Mowa o trwałych przebarwieniach oraz bliznach płaskich i zanikowych. Do tego należy dodać złą kondycję psychiczną wywołaną kompleksami: młody człowiek wstydzi się swojego wyglądu i jest z jego powodu wyśmiewany, więc traci wiarę w siebie i we własne możliwości.

Za najskuteczniejsze metody leczenia trądziku młodzieńczego uważa się:

• antybiotyki zapisane przez dermatologa, najczęściej erytromycynę, minocyklinę, tetracyklinę i doksycyklinę;
• tabletki antykoncepcyjne na receptę, które regulują poziom hormonów;
• kremy z retinolem
  Retinol, czyli witamina A, reguluje pracę gruczołów łojowych i ogranicza nadmierną produkcję łoju, dlatego wspomaga pielęgnację skóry trądzikowej i tłustej. Ponadto zwęża ujścia porów i regeneruje skórę. Kurację należy rozpoczynać od niskiego stężenia retinolu;
• kuracja kwasami AHA, na przykład glikolowym, migdałowym, mlekowym i jabłkowym
  Wybór kwasu i jego stężenia należy uzależnić od stopnia zaawansowania trądziku. Im wyższe stężenie kwasu, tym silniejsze jego działanie złuszczające. Kwasy świetnie radzą sobie także z przebarwieniami i zmniejszają ryzyko powstawania blizn potrądzikowych.